Popi Staw

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Popi Staw
Położenie
Państwo

 Polska

Wysokość lustra

19,5 m n.p.m.

Morfometria
Powierzchnia

0,0170 km²

Wymiary
• max długość
• max szerokość


0,150 km
0,050 km

Hydrologia
Rzeki wypływające

ciek do Zaborska

Rodzaj jeziora

rynnowe

Położenie na mapie gminy Stare Czarnowo
Mapa konturowa gminy Stare Czarnowo, po prawej znajduje się owalna plamka nieco zaostrzona i wystająca na lewo w swoim dolnym rogu z opisem „Popi Staw”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, blisko lewej krawiędzi u góry znajduje się owalna plamka nieco zaostrzona i wystająca na lewo w swoim dolnym rogu z opisem „Popi Staw”
Położenie na mapie województwa zachodniopomorskiego
Mapa konturowa województwa zachodniopomorskiego, po lewej nieco na dole znajduje się owalna plamka nieco zaostrzona i wystająca na lewo w swoim dolnym rogu z opisem „Popi Staw”
Położenie na mapie powiatu gryfińskiego
Mapa konturowa powiatu gryfińskiego, blisko górnej krawiędzi po prawej znajduje się owalna plamka nieco zaostrzona i wystająca na lewo w swoim dolnym rogu z opisem „Popi Staw”
Ziemia53°18′14,0″N 14°47′23,6″E/53,303889 14,789889

Popi Staw (niem. Papen Wasser) – niewielkie jezioro położone w zachodniej części Pojezierza Zachodniopomorskiego na Równinie Pyrzycko-Stargardzkiej na skraju Puszczy Bukowej, między zachodnią granicą lasu a drogą krajową nr 3 (E65), na północny wschód od Starego Czarnowa.

Powierzchnia 1,70 ha.

Nazwa Popiego Stawu pochodzi z faktu, że pleban ze Starego Czarnowa miał dawniej wyłączny przywilej łowienia ryb w tym jeziorze. Popem jeszcze w XV i XVI w nazywano również katolickiego księdza. Jezioro jest położone w malowniczym zagłębieniu terenu. Posiada nierozwiniętą linię brzegową, brzegi płaskie, częściowo zadrzewione. Z Popiego Stawu wypływa niewielki ciek uchodzący do jeziora Zaborsko.

Z jeziorem wiąże się kilka legend miejscowych o konszachtach mnichów kołbackich z diabłami, a dotyczących połowu ryb. Według jednej z nich jezioro utworzyła woda, która zatopiła tu zakonników, aby położyć kres ich bezbożności. Inna legenda mówi że w pobliżu miejsca, gdzie stanął kościół kołbacki, była niegdyś pieczara z posągiem wieleckiego bożka, który nie skąpił swych łask tym, którzy składali mu hojne ofiary. Pewnego razu okoliczni mieszkańcy zauważyli, iż opat kołbackiego klasztoru odkopał grotę i złożył ofiarę bożkowi. Oburzeni tym faktem wrzucili opata do jeziora[1].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Leksykon Puszczy Bukowej. [dostęp 2009-12-23]. [zarchiwizowane z tego adresu (2009-12-23)].